congestieusen

Bijgewerkt: 7 mei 2025

Haastig grijpt de oude man naar de leuning, en terwijl de vale bleekheid, die zijn gelaat had overtogen, plaats maakt voor een congestieusen blos, wankelt hij een oogenblik en neemt dan plaats. „Ik weet niet wat mij mankeert, meneer Schröder, maar in den laatsten tijd heb ik telkens van die duizelingen, en daarom ben ik zoo vrij om....” „Wel, m’n goeie man, geneer je niet, neem je gemak.”

Justus van Maurik - Papieren Kinderen