bedgescharrel

Bijgewerkt: 8 juni 2025

Hij kende het huis, al was hij er maar eens binnengeloopen, sedert lang. Hij klom de steile trap op, struikelde over een hoop kinderen, die er speelden, rook den viezen geur die alom walmde. Hij kwam vóor het lage deurtje van de zolderkamer, en klopte. Hij klopte eene tweede maal. Hij riep Johan door het sleutelgat. "Ik hoorde nu duidelijk een roezemoezend bedgescharrel en Johan's gedempte stem.

Herman Teirlinck - Het ivoren aapje : Een roman van Brusselsch leven