United States or Mongolia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Die belofte werd gaarne gegeven, en Willoughby's stemming gedurende den geheelen avond legde getuigenis af van zijn genegenheid en zijn geluk. "Zullen we je morgenmiddag aan tafel zien?" vroeg Mevrouw Dashwood bij het afscheid. "Ik reken niet op een morgenbezoek; want wij moeten naar Barton Park wandelen, om een visite te maken bij Lady Middleton." Hij beloofde om vier uur bij hen te zullen zijn.
Binnen korten, zéér korten tijd echter zou thans blijken, wat Willoughby's bedoelingen waren; naar alle waarschijnlijkheid was hij reeds in de stad. Marianne's verlangen om te gaan bewees, hoe vast zij erop rekende, hem daar te ontmoeten.
Willoughby's houding bij het afscheid, zijn verwarring en zijn voorgewende vroolijkheid maar vooral zijn blijkbare ongeneigdheid om haar moeders uitnoodiging aan te nemen, een terughouding, zóó vreemd in een minnaar, in iemand als hij, dat alles wekte in de hoogste mate haar bezorgdheid.
Maar Marianne kon hem evenmin inlichten omtrent de kleur van 's heeren Willoughby's hond, als hij haar de schakeeringen van diens geest vermocht te omschrijven. "Maar wie is hij eigenlijk?" vroeg Elinor. "Waar komt hij vandaan? Heeft hij in Allenham een eigen huis?"
Marianne wilde haar niet laten voortgaan, en Elinor, tevreden, nu beiden hun eigen dwaling hadden ingezien, wilde liever eene beschouwing van het verleden vermijden, die hare zuster droefgeestig zou kunnen stemmen; zij ging dus dadelijk voort, zich bepalend tot het eerste onderwerp: "Eene slotsom kan, dunkt mij, worden getrokken uit al het gebeurde, dat al Willoughby's moeilijkheden hun oorsprong vonden in zijn eerste vergrijp jegens de deugd; in zijn gedrag tegenover Eliza Williams.
Haar zorg om haar zuster te vrijwaren voor het hooren noemen van Willoughby's naam, was niet vergeefsch geweest. Zonder het zelve te weten, plukte Marianne de vruchten ervan, want noch Mevrouw Jennings, noch Sir John, noch zelfs Mevrouw Palmer, spraken ooit over hem in haar bijzijn. Elinor wenschte wel dat zij de zelfde omzichtigheid tegenover haar hadden willen in acht nemen; maar d
Tot die bezoekers behoorden ook Mevrouw Jennings en Elinor; doch Marianne, die wist, dat de Willoughby's weer in de stad waren, en altijd bang was, hen te ontmoeten, wilde liever thuisblijven dan zich vertoonen op een plaats, waar zooveel menschen bijeen kwamen.
Haar moeder, die hier uit opmaakte, dat Willoughby den avond te voren beloofd had, haar te zullen opzoeken gedurende hunne afwezigheid, had er niets op tegen, dat zij tehuis bleef. Bij hun terugkomst van Barton Park zagen zij Willoughby's rijtuig en zijn bediende vóór het huis staan wachten, en Mevrouw Dashwood begreep, dat haar vermoeden bewaarheid was.
De Willoughby's vertrokken dadelijk na hun huwelijk; en Elinor hoopte, nu er geen gevaar meer bestond, dat zij een van beiden zou zien, haar zuster, die na den eersten slag nog steeds was thuis gebleven, over te halen, om langzamerhand weer meer uit te gaan, zooals vroeger.
In 't begin van Februari, nog geen veertien dagen na de ontvangst van Willoughby's brief, werd Elinor de pijnlijke taak opgelegd, haar zuster mede te deelen, dat hij gehuwd was. Zij had gezorgd, bericht te ontvangen, zoodra de plechtigheid was voltrokken, daar zij niet wilde, dat Marianne de tijding het eerst zou vernemen uit de courant, die zij elken morgen met blijkbare spanning inzag.
Woord Van De Dag