United States or Curaçao ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het vertelde van de kleine handjes, die bij het donkere rad de weg-spattende dropjes trachtten te grijpen, en te houden, evenals de wilde rozen, die dan lief toezagen, of ze dachten, dat een van hun zusjes daar stond. Want roze, zacht-roze was het blonde kind, en teer, en fijn als blaadjes van wilde rozen. En haar oogen, groote sprookjes-oogen, keken evenals de wilde rozen, wijd open, toe.
Toen, op een helderen najaarsdag, de wilde rozen droegen glanzend-roode bottels tusschen hun gelende bladeren, kwamen weer zwart gekleede mannen over het brugje; en toen ze heen gingen, droegen ze een zwarte kist. Het blonde kind, met de sprookjes-oogen ging naar moeder....
Na dien tijd deed het beekje zoo gaarne zijn werk, als belooning de blij-lieve verschijning van het kleine meisje nemende. Telkens als het beekje het meisje weer zag, was het iets grooter geworden. Als het kwam, deed het groote rad zijn best, en weefde mooi zijn glanzende wazen, die even bleven, en dan braken, en spatte glinster-droppels naar het kind met de sprookjes-oogen.
En onwillig deed het beekje 't werk, dat het wel doen moest om te kunnen ontsnappen; en loom gleed het heen in de bedding die het zelf gemaakt had, langs de brandnetels bij 't verweerde brugje, langs de braamstruiken, de distels en de grashalmen. Het gleed door het stille dal het dorp in, waar het vertelde, hoewel niemand luisterde, van het kind met de sprookjes-oogen, dat maar
Zij bleef hem met haar diepe sprookjes-oogen aanzien, als iets heel natuurlijks; en teer-roze blaadjes lieten los van den rozenstruik, en zweefden naar 't beekje, dat hen meenam, het dal in. De prins droeg een zwart fluweelen buisje; zijn hoed, een gewone, wit-strooien hoed, helaas! zonder veeren, lag in 't gras; en zijn armen waren gevouwen achter zijn hoofd, als hoofdkussen.
Alle mooie dagen kwam de vrouw buiten, aan haar hand het teer-blonde kind, en in haar oogen, zachte, moede oogen vol droeve liefde, weemoed die vèr weg zag, en wist van spoedig heengaan. Zoo gingen vele zomers en winters voorbij; en altijd grooter werd 't blonde meisje, en altijd dieper haar sprookjes-oogen: blauw, met donkere stralen. De bleeke vrouw kwam niet meer buiten.
Woord Van De Dag