United States or Ghana ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Dat was een beroerde streek van die Oeconomische Directie," gromde De Morder. "Zoodat," glimlachte Torteltak, "Indien dit bosje klappen kon, Wat melde 't al vrijaadje?" "'t Is ook zelfs door de Duitsche romandichters met vrucht tot dergelijke scènes gebruikt," zei Van Aartheim. "Mijnheer Holstaff zal misschien de geschiedenis van Clairant en Clare du Plessis wel kennen.
Vroegtijdig gegeten hebbende, haastte ik mij, om den tempel der Druïden te gaan opzoeken, daar dezelve omtrent twee uren van de stad afgelegen is. De hoogte aan den anderen kant van de Loire, tegen over de brug la Tranchée genaamd, opklimmende, wandelde ik langs een' vrij aangenamen weg, tot het Dorp la Membrolle, en nam, hetzelve door zijnde, links den weg naar het Kasteel le Plessis les Tours ; het geen nog een goed eindje is; eer men aan dat Kasteel komt, staat de vermeende Druïdentempel (bij de landlieden in deze streek onder den naam van Grotte, of Maisson des Fées bekend) aan het eind van een akker, aan de regter hand; een landmeisje, dat ik daar omtrent ontmoette, wees mij denzelven aan. Het is een langwerpig vierkant van onmatig groote ruwe steenen gemaakt; acht van dezelven over eind staande, maken de zijmuren rondom uit; zij zijn, hoewel zeer ongelijk, naar gissing 2
Er is nauwelijks een grens waar te nemen tusschen Lodewijk's verzamelwoede, waar het vreemde dieren geldt: rendieren, elanden, en waar het kostbare relieken geldt. Hij correspondeert met Lorenzo de'Medici over den ring van Sint Zanobi, een plaatselijk-florentijnschen heilige, en over een "agnus Dei", dat wil zeggen het plantaardige groeisel, ook wel agnus scythicus genoemd, dat als een wonderdadige rariteit werd aangezien. In de wonderlijke huishouding van het kasteel Plessis les Tours in Lodewijk's laatste dagen vond men vrome voorbidders en muzikanten bont dooreen. "Oudit temps le roy fist venir grant nombre et grant quantité de joueurs de bas et doulx instrumens, qu'il fist loger
Twee uur lang dwaalde hij door het met sneeuw bedekte kreupelhout en lichtte met een klein stokje de struiken en het heidekruid op, tot hij eindelijk een paar viooltjes vond vlak bij het struikgewas langs den vijver van Le Plessis, hun lievelingsplekje, waar ze altijd heengingen, als ze buiten waren.
Van 1621-1631 strekte Loevestein verder tot kerker aan onderscheidene Remonstrantsche predikanten; in 1650 nog tot staatsgevangenis van Jakob de Witt en andere Hollandsche staatslieden; in 1666 van den Engelschen Admiraal Ascue, van 1675-1679 van Abraham Wicquefort, van 1693-1696 en '97 van den Dordtschen burgemeester Simon van Halewijn en den Franschen schrijver du Plessis, van 1748-1770 van Pieter de la Rocques, gewezen bevelhebber van Hulst, van 1793-1795 van den Graaf van Bylandt, tijdelijk bevelhebber van Breda, van 1809-1813 van eenige Spaansche, Russische en Engelsche krijgsgevangenen, en in 1831 van eenige krijgsgevangen Belgen.
Dat hij na zulk een harden arbeid te Parijs het prachtige hôtel de Brienne, eenmaal het eigendom der Marbeufs, de beschermers zijner familie, uitkoos, het geheel liet restaureeren en hier zijn gemak nam, was dus begrijpelijk! Dat hij op zijn nieuw buitengoed le Plessis, groote wijzigingen liet aanbrengen eveneens. Hij had er nu immers het geld voor! Op le Plessis vond hij zijn zuster Elisa terug.
Woord Van De Dag