United States or Montserrat ? Vote for the TOP Country of the Week !
Een ernstig werk, dat nieuwe horizonten voor de glazuurkunst opent. Maar zij zullen het niet voor de laatste maal gezien hebben; tot aan mijn laatsten ademtocht zal ik mijn schilderij inzenden. Ik zal zorgen dat het tenminste in hun geheugen gegraveerd blijft!"
Kijk nu eens naar de jeugd! Vol geestdrift bij 't zien van ruimer horizonten, studeert ze geschiedenis, wiskunde, aardrijkskunde, litteratuur, natuurkunde, talen, allemaal vakken waarvan we vroeger met afschuw hoorden, alsof 't ketterijen waren. De vrijzinnigste van mijn tijd verklaarde ze voor minderwaardig tegenover de 'kategorieën' van Aristoteles en de wetten van de sluitrede.
Pieter en het Vaticaan, de Pauselijke stad op zichzelve.... En al die lijnen strekken zich uit als met horizonten van architectuur en koepels als regenbogen, duizelingwekkend bij de gedachte aan wat menschen konden doen... Men zoû het Michelangelo niet aanzien, dat hij een der heroën was, die deze wereld van het kolossale schiepen.
Voor de rondtrekkende troubadour en de ridder op een kruistocht, voor de leeslustige geestelike of voor de Vlaamse graaf, waar wij juist van hoorden, moest de wereld zich in wijde, vage horizonten aftekenen, in schemerend, onzeker half-licht, verwondering wekkende en verwachting, verlangen en wensen, voorgevoelens en dromen.
"Wij zouden de horizonten der litteratuur voor hem kunnen openen; maar geloof je, dat hij zijn toestemming geven zal?" "Daar ben ik bij voorbaat zeker van." "Dan blijft nog alleen over den dag vast te stellen." "Dat zullen we vanavond in het café verder afspreken."
Het landschap is ontegenzeggelijk schoon: maar op den duur worden deze bergen, die u aan alle kanten omringen, wel wat vermoeiend en neerdrukkend, en bijwijle verlangde ik naar een vrij uitzicht, naar een dier wijde horizonten onzer vlakke velden, waar men aan den verren gezichteinder, boven den zoom van groen, den spitsen kerktoren ziet oprijzen, die het verscholen dorpje verraadt.
Italië heeft nieuwe horizonten van levensschoonheid ontdekt, het leven gestemd in een nieuwen toon, doch de houding zelf van den Renaissancemensch tegenover het leven: de opwerking ervan tot een kunstvorm, is niet nieuw. De groote scheiding in de opvatting der levensschoonheid valt veeleer tusschen de Renaissance en den nieuweren tijd.
Ging er misschien revolutie ontvlammen in Frankrijk, na al wat er in de laatste dagen voorviel. Alle horizonten waren vol verschrikking. Ik voelde seffens die beklemdheid om het hart die de voorbode is van alle geweldige dingen die met ons gebeuren. Verantwoordelijkheden schoten wakker. Wat moest er gedaan worden? Kommernissen kwamen op.
Hij viel terug in de Perzische kussens en een dans van bonte vizioenen dwarrelde rond voor zijn geest. Hij herinnerde zich zijn vroeger leven van eindelooze afwisseling, van telkens wisselende verschieten en deinzende horizonten... afwisseling van het leven, afwisseling zou hem weder verjeugdigen.
Daarop herinnerde ik mij het college te Nantes, waar ik groot werd, mij vervelend tusschen de oude muren en met het voortdurend verlangen in mij naar de wijde horizonten van Guérande, de groote moerassen, die zich uitstrekten zoover het oog reikte, aan den voet van de stad en de groote zee, overwelfd door den oneindigen hemel.