wegzoefde

Bijgewerkt: 5 juni 2025

Vóór de rijk-beladen tafel, waar, tusschen de kristallen en zilveren blikkering van het eetgerief, kleine en grootere bloemtuilen kleurden, stonden op een ongelijke halfronde, elk met een vriendelijk lachje op het aangezicht, de blij-wachtende, aandachtige, niet talrijke gasten. Er steeg een klein rumoer dat om Vere's hoofd in de zindering der lichten wegzoefde. Iedereen kwam naderbij.

Herman Teirlinck - Het ivoren aapje : Een roman van Brusselsch leven