vetpotje

Bijgewerkt: 3 oktober 2025

Nu lag het molenaarshuis verzonken, weggezakt in het zand. Al moeier werd hij, de wandelaar, en al vager voelde hij de dingen komen tot zijn bewustzijn. Ja, ja, het feest was uit; daar ginder glom nog maar een enkel vetpotje aan een armelui's-verlichting.

Jacobus van Looy - Proza