uitkweelde

Bijgewerkt: 31 mei 2025

Als het avond werd, zaten zij langen tijd zwijgend bijeen en luisterden naar den wind, die door de hooge boomen suisde, of naar het lied van den nachtegaal, die in de takken boven hun hoofd zijne zoetste liefdeszangen uitkweelde. Tristan bezat de gave om het zingen der vogels zóó getrouw te kunnen nabootsen, dat hij hen lokken kon, waarheen hij maar wilde.

Nelly Montijn-de Fouw - Sagen van Koning Arthur en de Ridders van de Tafelronde