trankielen

Bijgewerkt: 4 juni 2025

Daar komme we te Haarlem, en ik kijk zoo rijs euiwt na de loopende motief: maar net toitert de conterleur en we ganen vort, en daar blijf ik me met mijn krullen in de krulle van het hek verwart zitte. Daar dacht ik niet anders, of me kop gink of, maar gelukkig kreeg ik 'n trankielen inval, ik haalde me potjen euiwt me sak, en smeerde me al maar deur an de krulle, die vast zatten.

J. van (Jacob) Lennep - Vertellingen van vroeger en later tijd