te-rugkwam

Bijgewerkt: 5 juni 2025

Zij dacht veel aan Jozef, ook vooral als hij er niet was, maar de telkens in denzelfden vorm opkomende gedachte, die telkens weêr te-rugkwam als ze haar driftig had wech gestooten, zoo als de altijd weêr verschijnende telegraafpalen, die men te niet zoû willen kijken door het raampje van den sneltrein, maar die met een ruk weêr aankomen, die gedachte bleef haar als een zoete kwaal met een onbestemde heerlijke hoop vullen.

Lodewijk van Deyssel - Een liefde