overpoeierd

Bijgewerkt: 18 juni 2025

Het land lag vlak als een kale vloer, grof verbrokkeld en gedeeld in wintervoren; en de harde haardkluiten, overpoeierd met lichten sneeuwmijzel, glinsterden in de nabijheid en bleekten verder uit in grijze eentonigheid. De lucht daarboven zat vaal zonder zon of kleur, triestig en eindeloos. Overal eenzame, uitgestorvene rust van liggend doode land.

Stijn Streuvels - Dagen

Een bosch stond zwart gelijk een hoogen muur van bazalt en de glooiende sneeuwvelden tintelden soms, alsof zij met zilveren stuifmeel werden overpoeierd. Ondanks het reeds gevorderd uur, waren hier en daar nog menschen op het ijs.

Cyriël Buysse - De roman van den schaatsenrijder