krukte

Bijgewerkt: 1 mei 2025

Het was lief te zien, hoe langzaam zij met de vrouw, die krukte, toen zij uit de drukte was, de binnenplaats van het gesticht om, en nog eens omwandelde, en stoel en stoof buiten in het zonnetje zette, den rug naar het licht, en het kussen haalde, en de steken in het breiwerk opnam, en de luimen vierde, welke de best zoo goed had, als wij allen die met hare jaren en kwalen hebben zouden.

E. J. (Everhardus Johannes) Potgieter - Liedekens van Bontekoe en vijf novellen: Blaauw bes, blauw bes!—'T is maar een: pennelikker!—Marie—De ezelinnen—Hanna