krijtwit

Bijgewerkt: 28 oktober 2025

Een enkele maal slechts werd ze angstig. Het was de gasthuisnon die haar, tegen den uchtend, bang maakte. De gasthuisnon kwam uit een hoek te voorschijn en hare zwarte voolen hadden geruischt. Vere kende nauwelijks haar gelaat. Dat gelaat klaarde nu ineens op, scherp en akelig, en het lachte. Het was een krijtwit gelaat. Hô-ô-ô! huiverde Vere, en haar mond viel open en wild stonden hare oogen.

Herman Teirlinck - Het ivoren aapje : Een roman van Brusselsch leven