beiteltjes

Bijgewerkt: 9 juni 2025

Een breede schaduw daalde van onder de hand over de oogen op den neus, en de mond geopend tot een kleinen scherpen lach, vertoonde een rij van ivoorwitte, als beiteltjes gevormde tanden. «Brava, brava," zei de schilder. «Ook ben ik dansende geschilderd," snapte ze voort, «in costuum. Kijk zóó." Maar het kindergeschrei begon weder. «Vrouw, je kind schreeuwt," riep de pokdalige meid.

Jacobus van Looy - Proza