United States or Hong Kong ? Vote for the TOP Country of the Week !


Driemaal deed zij de spoorreis over de Andes-keten, en Chili trok haar van alle zuid-amerikaansche republieken het meest aan. Daar bracht zij twee jaren door en leerde er land en volk grondig kennen. Beide looft en prijst zij, en het is haar een genoegen, heldere denkbeelden over de interessante republiek en hare hulpmiddelen te mogen helpen verspreiden.

Een lange spoorreis moest voorafgaan aan mijn reis naar Kaschmir.

Spoedig komen we voorbij n'Dolo, een der eindstations aan den Pool gelegen en bereiken vervolgens Kinshassa, het doel onzer spoorreis. Een onaanzienlijk houten gebouwtje, zonder eenige andere gebouwen in den omtrek, eenzaam te midden der vlakte gelegen, doet hier dienst als station.

Wij kwamen juist op tijd in het Turksche dorpje om den trein te krijgen, die op 't punt van vertrekken stond. Zoo'n trein te missen zegt hier veel, want er gaat maar één trein daags en gelegenheid om in zoo'n dorp te overnachten, bestaat niet. Wij waren blij, dat wij eindelijk in een trein zaten en dat de spoorreis niet al te bezwarend was.

Het toeval heeft ze uit alle deelen der aarde hier bij elkaâr gebracht en op zulk een tweedaagsche spoorreis wordt men spoedig vertrouwelijk. Daarbuiten ligt de gloed van een noorschen nacht over de eentonige wildernis.

In minder dan een kwartier heeft de geheele inscheping op een aan de kade liggende stoomboot plaats gehad. Ondanks den goeden indruk, dien deze spoorreis van bijna eene week, zonder merkbare vermoeienis volbracht, bij mij achterlaat, ben ik toch blij, weer op het water te mogen reizen, te meer daar het weer prachtig en de zee volkomen kalm is.

De enkelen die hierop gerekend hebben, door in een paar flesschen waschwater mede te voeren, worden benijd door hen, die, minder bekend met de eigenaardigheden dezer spoorreis, dit verzuimden en wien nu niets overblijft dan gebruik te maken van de gelegenheid tot verfrissching, die zich enkele malen voordoet, wanneer n.l. de trein eenige minuten stopt om uit een aan den weg op een hooge stelling geplaatsten bak zijn watervoorraad, voor den stoomketel benoodigd, aan te vullen.

Larvik, maar de tijd ontbrak me om daar nog te vertoeven. Zoodoende was de spoorreis, na een geheelen dag op de boot gezeten te hebben, wel wat lang, en mocht ik werkelijk wel dankbaar zijn onderweg een landgenoot aan te treffen, met wien de tijd aangenaam gekort werd. Van de Noorsche en Duitsche vrienden was afscheid genomen op de boot.

Ik droomde nog van den als zilver glanzenden Indus, dien ik den vorigen avond op de lange brug vóór Attah gepasseerd was, toen het gelijkmatige ruischen van den stroom in mijn ooren plaats maakte voor de leelijke klanken van het gebroken Engelsch, waarmee mijn indische bediende mij tot bewustzijn trachtte te brengen, dat wij spoedig te Ihelam, het eindpunt van de spoorreis, zouden zijn.

Spoedig komen we voorbij n'Dolo, een der eindstations aan den Pool gelegen en bereiken vervolgens Kinshassa, het doel onzer spoorreis. Een onaanzienlijk houten gebouwtje, zonder eenige andere gebouwen in den omtrek, eenzaam te midden der vlakte gelegen, doet hier dienst als station.