United States or Paraguay ? Vote for the TOP Country of the Week !


Hij drong vijfmaal langs verschillende wegen naar de hooge toppen een eindweegs voort, door het Yeriadal, het Wimidal, het Moboekoe- en het Nyamwambadal op de oostelijke helling en door het Butagudal op den westkant.

De eenige tijd van onafgebroken mooi weer, dien de expeditie in het bergland beleefde, lag achter ons. Den volgenden dag ging het op den linkeroever van de rivier over een al beter wordenden weg bergaf. Beneden in het dal aangekomen, wendden we ons naar het Zuiden, recht naar de Moboekoe, waarover een bamboebrug gelegd was.

De weg, die door een heuvelachtige en bebouwde streek leidt, daalt ten slotte naar de Moboekoe, die door een bedding vloeit, welke zeven of acht meter diep in oude alluviale lagen is ingesneden. De rivier is ongeveer 20 meter breed en 60 tot 70 centimeter diep; de strooming is heftig. Het water is frisch, maar geelachtig van kleur, dus niet tot drinken noodend.

De Cagnitop ligt aan het uiterste zuidelijk einde van een rotsmuur, die zich tusschen den Baker en den zuidelijken Portaltop bevindt, ingesloten tusschen twee korte dalen, die meertjes bevatten en door zijtakken van de Moboekoe worden doorstroomd.

Eerst moest ze de hoogten van Bihunga langs een steil en zeer smal pad door dichte struiken, die gezicht en handen door de vaak doornachtige takken ten bloede sloegen, beklimmen, en daarna moest ze over het kleine dal Chawa afdalen in het Mahomadal, waar een belangrijke zijtak der Moboekoe door stroomt. De helling is zeer steil en voert geheel door een ondoordringbaar woud van hooge boomen.

Er zou geen reden zijn, dat feit te vermelden, als Freshfield niet door de geringe waterrijkdom van de Moboekoe op de plaats, waar ze van den gletscher komt en door de helderheid van het water tot het besluit was gekomen, dat de stroom zijn oorsprong waarschijnlijk eerder aan een bron onder den gletscher dan aan het smelten van het ijs te danken had.

Nu herinnerde zich Moore, dat in het jaar 1894 kapitein, nu generaal, Sir Frederick Lugard het dal van de Moboekoe tegenover Scott Elliot als het beste had aangeduid, om de terreinen van de eeuwige sneeuw te bereiken, en hij beproefde langs dien weg omhoog te gaan.

Niet zonder moeite kwam hij over de Wimi, die geworden was tot een tegen 50 meter breeden en hier en daar over een meter diepen bergstroom. Een nog ernstiger belemmering vond hij aan de Moboekoe, die ten gevolge van de regenstroomen, waardoor de expeditie in Bujongolo was opgehouden, eveneens zeer gezwollen was.

Een evenwijdig met de eerste loopende morene gaat langs den tegenovergestelden, den linkschen, kant van het dal. De Moboekoe gaat schuimend meer dan 200 meter lager in de steil afdalende kloof, die ze zich tusschen het rotspuin heeft gebaand, waarbij ze de blokken en het puin van de morene aan de oppervlakte van de doorsnede bloot legde.

De interessantste waarneming, die hij deed, betrof de sporen van oude gletschers in de dalen Moboekoe, Nyamwamba en Butagu, die bewijzen, dat de genoemde dalen eenmaal door groote gletschers waren ingenomen. Ook hij kwam tot de slotsom, dat een vulkanische oorsprong van de dalen geheel was uitgesloten. De belangrijkste resultaten van den tocht van Scott Elliot lagen op botanisch gebied.