United States or Botswana ? Vote for the TOP Country of the Week !


Het Neoplatonisme, dat in steeds toenemende mate de verdediging van de oude godsdiensten tegen het Christendom op zich nam, had toenmaals als leider den reeds bovenvermelden Iamblichus. Een geschiedschrijver van omstreeks 400, Eunapius, die zijn leven in korte trekken schetst, verzekert ons dat de gevierde wijsgeer de magie practisch beoefende.

Gewoonlijk neemt men aan, dat er drie of vier personen van dien naam geweest zijn, en dat de mysteriën niet door denzelfden Eumolpus zijn ingevoerd, die tegen Erechtheus sneuvelde. Eunapius, Eunapios, van Sardes, grieksch rhetor op het einde der 4de eeuw na C., vijand van het Christendom, schreef 23 levensbeschrijvingen van wijsgeeren uit zijn tijd.

Beide knapen omhelsden hem en leunden tegen hem aan alsof hij hun eigen vader was. Hij echter gaf ze aan hunne eigen verblijven terug en ging, na zich gebaad te hebben, heen, terwijl de vrienden van; ontzag vervuld waren." Eunapius verzekert hierbij zegslieden te volgen, "die aan andere dingen geen geloof schonken, maar voor de waarneming van het aanschouwde moesten bukken."

Hiervan heeft Eunapius gebruik gemaakt, waaruit later wederom Zosimus geput heeft. Oricum, -us, Orikon, -os, grieksche zeestad in het Noorden van Epirus nabij de Ceraunische bergen. C. te Alexandrië, gest. 254 te Tyrus, leerling van Clemens Alexandrinus.

Men heeft dit verhaal voor "mal" uitgemaakt; en vrijwel als een verzinsel beschouwd. Daarmede zijn echter de moeilijkheden, die het oplevert, niet uit den weg geruimd. Immers de "malle wonderverhalen" van Eunapius komen zeer goed overeen met wat de grootste Neoplatonische denkers hebben geleeraard.

De strijd tusschen die beide richtingen heeft, zooals uit het verhaal dienaangaande bij Eunapius, nl. in het leven van Maximus , blijkt, op een zeker moment verstrekkende gevolgen gehad, ook op staatkundig gebied.

Men heeft dan ook bij dit verhaal van Eunapius gedacht aan de zg. materialisaties, d.w.z. tastbare, soms zeer schoone, verschijningen, zich vormende uit stoffen, onttrokken aan het lichaam van zekere "mediums," en ook "critische" onderzoekers zijn geneigd, hierbij aan reëele, overigens uiterst raadselachtige, verschijnselen te denken.