United States or Guam ? Vote for the TOP Country of the Week !
Joan Blaeu overleefde de ramp, die hem getroffen had, niet lang: hij stierf op den 28sten December 1673. De zes-en-tachtigjarige Vondel herdacht hem met dit zinrijk grafschrift: Hier sluimert Blaeu, gedrukt van dezen kleinen steen, Al 't aertrijk door bekent, Hoe quam hy aan zijn ent? De gantsche waerelt viel den grooten man te kleen.
'k Sterve van blijdschap! 'k heb gebeefd heel den dag, maar nu peins ik eerst op u, Dille, ge moet meevieren ent ook uw deel hebben, hier, drink dat uit, hier ze, 't is beste genever; maar 'k moete naar huis, is dat een dingen, t' onzent: er zijn wel vijftig menschen en ze dansen dat 't kot dreunt! en Dille, ze hebben mij doen drinken, mijn hoofd draait er van, Dille, dat is een dingen: mijn oudste jongen die nu vrij is van de soldaten, een beeld van een jongen, ge kent hem, en dat hij nu vrij is!
Ik ben de poëet van het Lijf en ik ben de poëet van de Ziel, De vreugden des hemels zijn met mij en de pijnen der hel zijn met mij, De eersten ent en kweek ik op mij-zelf, de laatsten spreek ik uit in een nieuwe taal.
De hovenier zal er bezwaarlijk van afstappen: zoolang gekweekt, zoolang getroeteld! Doch wat de ent aanbelangt" vervolgde hij, zich even bezinnende: "ja, die was wel echt, doch werd helaas! op wilden stam gegriffeld." "Wat bedoelt gij?"
Woord Van De Dag