zonnelagen

Bijgewerkt: 14 juni 2025

Ik heb ze met gretigheid aanvaard, Lieven, en ge zult dit wel willen bezien als een teeken van mijn genegenheid voor u .... en de uwe .... Ik ben alleen, weet ge toch, gromde mijnheer Lazare. Hij had de sigaar aangestoken en pafte breede wolken in de lucht. Ze krulden vettig en traag, wuifden heerlijk open, schoven in de zonnelagen, die dweers door de ruimte hingen.

Herman Teirlinck - Het ivoren aapje : Een roman van Brusselsch leven