zandoever

Bijgewerkt: 13 juni 2025

"Jij ook!" mompelde hij, zijn armen uitstrekkend. Maar, den blik strak op den nevel, stond hij langzaam op, stapte hij vooruit en ging in 't water, alsof hij iemand volgde. Hij liep de glooiende helling af die de zandoever daar vormde. Reeds was hij ver van den kant, het water reikte hem tot aan het middel, en hij ging voort, steeds voort, als bekoord door een verlokkenden geest.

José Rizal - Noli me tangere: Filippijnsche roman