voortzwevend

Bijgewerkt: 22 juni 2025

Wel ons, dat zij "van minne" gezongen heeft, want wij hebben daaraan het bezit van geestelijke poëzie te danken, niet zelden duister, ook wel eens eentonig en onbeteekenend, maar vaker in haar onbestuurde gangen voortzwevend met onbewuste gratie en bijwijlen treffend door eene diepte en innigheid van gevoel, zooals wij ze in onze middeleeuwsche literatuur niet dikwijls zullen aantreffen.

Gerrit Kalff - Geschiedenis der Nederlandsche letterkunde, Deel I