vastgestolde

Bijgewerkt: 24 mei 2025

Zij wist waarheen en kende den weg. 't Was uren verre, maar zij zou er komen. En de aanduisterende nacht en eenzaamheid boezemden haar geen angst in; de stille nacht zou welkom wezen als een groote rouwsluier over haar zwaar verdriet, waarin de mooie sterren als vastgestolde tranen zouden tintelen. Zij ging, met 't kleine meisje aan de hand, en voelde, dat zij ging voor altijd.

Cyriël Buysse - Oorlogsvisioenen