koornland

Bijgewerkt: 11 juni 2025

Paul noemde den naam van haar, die hij zoo liefhad, en wier nagedachtenis hij zegende; van haar, die het verstaan had, dat een verwaarloosde jeugd een ouderdom van schande wordt; van Deine, wier stof rustte in den akker Gods, maar wier ziele woonde in den hemel. 't Was een smal paadje, dat van den molen door 't koornland heen, "de noaste weg noar 't darp liep."

Jacobus Jan Cremer - Betuwsche novellen, en Een reisgezelschap