knokkelen

Bijgewerkt: 10 mei 2025

Hij lachte met wel genoegen en wreef zijne handen overeen en zette zich bij 't vuur te warmen. Hij schudde zijnen kop, ten teeken dat hij in zijn geest aan 't redeneeren was, en hij deed zijne knieën tegeneen knokkelen, in koortsige vroolijkheid. Ze dorst nog weenen, de valsche leegloopster! 't Walgde Goedele. Ze stond recht en keek naar 't horloge, lijk iemand die op de ure wacht om heen te gaan.

Herman Teirlinck - 't Bedrijf van den kwade