idioots

Bijgewerkt: 8 juni 2025

Somtijds wierp zij zich plotseling op den grond, het gelaat geperst op het tapijt, en het werd donker, donker, donker, totdat een klop op de deur, de meid, die heur middageten bracht haar met een plotselingen schrik deed opstaan. Dan at zij alleen, een zeer klein beetje, en dan grifte er zich een akelig lachje om haar lippen waarover tegelijk iets satirisch en iets idioots schemerde.

Louis Couperus - Eline Vere: Een Haagsche roman