gepoeier

Bijgewerkt: 29 mei 2025

Hij vluchtte haar om zijn gedachte zelfstandig te maken; doch hij voelde zich immer inniger met haar verbonden dan toen hij haar verlaten had. Ze merkte het ongemak dat hem kwelde, en op haar peinzend gezichtje lag, gelijk een nieuw en delikaat gepoeier, de zoetigheid van haar medelijden. Eens zat ze alleen en heel bleek op de gladde bank van het priëelken.

Herman Teirlinck - Het ivoren aapje : Een roman van Brusselsch leven