United States or Colombia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Deze man van duidelijke taal was nauwelijks gezeten of de heer Lovejoy, de vriendelijkste en aangenaamste mensch van de heele Gemeente, die eenigen tijd lang zeer beweeglijk was geweest, begon te spreken. «Ik wensch niet te twisten met de lieve broederen, die gesproken hebben, want de heer Judkin is te sterk voor mij en niemand zou broeder Stonier kunnen beantwoorden op zijn schoon aanbod.
En toen Judkin de vergadering rondzag, bemerkte hij, goed begrepen te zijn en daaruit putte hij aanmoediging voort te gaan. «Onze dominee staat zoo goed aangeschreven in de Kerk en zijn reputatie is zoo groot, dat hij gemakkelijk een andere plaats zou kunnen krijgen, als hij wilde.
Men voelde, toen hij het woord nam, dat als de heer Judkin een spijker had ingeslagen in de goede richting, de heer Stonier dien zou inslaan tot aan den kop, maar... men kan nooit weten! «We kunnen hier," zei mijnheer Stonier, «veronderstel ik, zeggen wat we denken, en er zijn geen reglementen of orders van den dag.
Daar waren tijden geweest in het verleden, dat de dienst in de kerk was gehouden en de heer Judkin placht in de stad op de opkomst te pochen; toen was men uit de kerk naar de groote zaal gegaan; maar in den laatsten tijd werden de weinigen, die kwamen, bijeengeroepen in een kamer, omdat het aangenamer is een kamer bijna vol te zien dan een voor driekwart ledige zaal.
Het voorbeeld van den heer Judkin bracht de ambtsdragers op een nieuw spoor; de een bood aan nieuwe liederenboeken te geven voor de Zondagsschool, waaromtrent eenige moeielijkheid was gerezen; een ander verklaarde, dat als de kerk opnieuw geschilderd werd, hij er voor wilde zorgen, dat ook het wijkgebouw een nieuw kleed kreeg; een derde bood aan een vierde gedeelte te betalen van het salaris voor een zendeling om den dominee er van te ontlasten en drie andere ambtsdragers eigenden zich de overblijvende drievierden toe, totdat er op het laatst niemand was, die zich niet het recht had verzekerd, persoonlijk voor zichzelf, om iets te doen, klein of groot, voor de Kerk, en iedereen deed, wat hij aanbood, uit dankbaarheid aan den dominee voor al wat hij voor hen was geweest en gedaan had gedurende vijftien jaar.
Er was een pauze, waarin verschillende broederen met knikjes en blikken den heer Judkin te kennen gaven, dat hij in hun geest gesproken had en toen werd het stilzwijgen verbroken door den heer Stonier, die in de Gemeente en er buiten bekend was wegens uiterste zuinigheid in geldzaken, een totale afwezigheid van gevoel en een ijselijke openhartigheid in het spreken.
Wat mij aangaat, ik wist niet, dat wij van avond hier kwamen om onzen dominee te oordeelen en ik wist niet, dat de heer Judkin en de overigen van plan waren hem min of meer ronduit op beschaafde, Christelijke, deftige wijze te vragen naar een andere plaats om te zien.
Maar zij waren niet in hun schik met den gang van zaken en na veel over-en-weergepraat, na veel half uitgesproken plannen, veel wenken, veel aanduidingen en veel omschrijvingen was het bijna een uitkomst, toen de heer Judkin, de voorzitter, en een sterke persoonlijkheid in woord en daad, uitdrukking gaf aan wat in hen omging.
Anderen keken, alsof ook zij wel iets te zeggen hadden en een diaken gebruikte heimelijk zijn zakdoek en eindelijk stond de heer Judkin zelf weer op en toonde zich een man, waardig een Kerk te besturen en te leiden.
Het leek wel of zij de zaak, waarover gesproken werd, vergeten waren, zoowel als de kiesche opmerking van den heer Judkin.
Woord Van De Dag