Ut Thetidis proles Phrygiis Vulcania campis 120 Arma tulit, clipeo amplexus terramque, polumque, Maternumque fretum, totumque in imagine mundum.

Inde, ubi clara dedit sonitum tuba, finibus omnes, haud mora, prosiluere suis; ferit aethera clamor nauticus, adductis spumant freta versa lacertis. Infindunt pariter sulcos, totumque dehiscit convulsum remis rostrisque tridentibus aequor.

Verumtamen ego primam hujus lectionem non intelligens, totumque talem arbitrans, distuli repetendum exercitatior in dominico eloquio. Inde ubi tempus advenit quo me nomen dare oporteret relicto rure, Mediolanum remeavimus.

Intravi, et vidi qualicumque oculo animæ meæ, supra eundem oculum animæ meæ, supra mentem meam, lucem* incommutabilem; non hanc vulgarem et conspicuam omni carni ; nec quasi ex eodem genere grandior erat, tanquam si ista multo multoque clarius claresceret, totumque occuparet magnitudine. Non hoc illa erat; sed aliud, aliud valde ab istis omnibus.

Idem quoties vel diaetetica ratione, vel ope pharmaceutica bilem atram minuit, labantes cordis vires reficit, cerebri spiritus fulcit, mentis organa purgat, ingenium emendat, memoriae domicilium sarcit, totumque animi habitum commutat in melius, nonne per exteriorem, ut vocant, hominem, et interiorem servat?

Qua in re hoc primum dico, illorum hominum non tantum linguam verum etiam vitam fuisse propheticam; totumque illud regnum gentis Hebræorum magnum quemdam, quia et Magni Cujusdam, fuisse prophetam. Faust. l. xxii. c. 24. "Scimus autem, sicut vocibus, ita et rebus prophetarum, tam dictis quam et factis prædicatur resurrectio." Tertull. de Resurr. Carn. c. 28.