bezwijmelend

Bijgewerkt: 4 juni 2025

Er scheen een schitterend stofgoud als uit de lucht neêr te zinken, een stofgoud, dat in een blik, in een lach glansde, een ontastbaar stofgoud, dat zich over hun aller vroolijkheid verspreidde, als een bezwijmelend getintel.

Louis Couperus - Eline Vere: Een Haagsche roman