1 - 4 a 4
Hæc dum Carthagine geruntur, Hannibal, aliquot populis, qui defecerant, repente obpressis, omnibus copiis Saguntum obpugnare perseverat, et lætus adcipit clipeum, aliaque arma, ab Hispanis sibi dono missa, in quibus præter alia origines et fata Carthaginis, singulari opera et artificio expressa, miratur; 391-456.
Ardet in excelso proceri vertice montis 660 Arx, intacta prius bellis: hinc Punica castra, Litoraque, et totam soliti spectare Saguntum: Ardent tecta Deum; resplendet imagine flammæ Æquor, et in tremulo vibrant incendia ponto.
Quid vos, quîs claro deletum est Marte Saguntum, Exhorter, quos nobilitant primordia belli? Ut meque et vobis dignum, defendite, quæso, 330 Præteritas dextræ laudes.
Quam primum autem militum animos sibi conciliavit, nullam interponit moram, quin Saguntum, Hispaniæ Tarraconensis urbem, obpugnet, et hanc causam belli cum Romanis, Saguntinorum sociis, gerendi adripiat; 268-295. Castra extemplo urbi admovet, et milites suos ad vallum invadendum murosque superandos hortatu et exemplo incitat; 296-349.