Atque hic, egregius linguæ, nomenque superbum, Corvinus, Phœbea sedet cui casside fulva Ostentans ales proavitæ insignia pugnæ, Plenus et ipse Deûm, et socium terrente pavore, 80 Inmiscet precibus monita, atque his vocibus infit: «Iliacas per te flammas, Tarpeiaque saxa, Per patrios, consul, muros, suspensaque nostræ Eventu pugnæ natorum pignora, cedas Oramus Superis, tempusque ad prælia dextrum 85 Opperiare: dabunt idem camposque diemque Pugnandi; tantum ne dedignare secundos Exspectare Deos: quum fulserit hora, cruentam Quæ stragem Libyæ portet, tum signa sequentur Nulla vulsa manu, vescique interritus ales 90 Gaudebit, nullosque vomet pia terra cruores.

Tum manus Ausonia et gentes venere Sicanae, saepius et nomen posuit Saturnia tellus; tum reges asperque immani corpore Thybris, a quo post Itali fluvium cognomine Thybrim diximus, amisit verum vetus Albula nomen; me pulsum patria pelagique extrema sequentem Fortuna omnipotens et ineluctabile fatum his posuere locis matrisque egere tremenda Carmentis nymphae monita et deus auctor Apollo.