Augur erat: nomen longis intercidit annis: Nuper ab Etrusca venerat exsul humo. Ille caprum mactat. Jussae sua terga puellae 445 Pellibus exsectis percutienda dabant. Luna resumebat decimo nova cornua motu, Virque pater subito, nuptaque mater erat.

Ad primam vocem timidas advertitis aures, Et primum visam consulit augur avem. 180 Templa patent auresque deûm, nec lingua caducas Concipit ulla preces, dictaque pondus habent. Desierat Janus: nec longa silentia feci, Sed tetigi verbis ultima verba meis: Quid vult palma sibi rugosaque carica, dixi, 185 Et data sub niveo Candida mella cado?

Sic memorat vocemque premit; simul ense superbum Rhamnetem adgreditur, qui forte tapetibus altis exstructus toto proflabat pectore somnum. Rex idem et regi Turno gratissimus augur, sed non augurio potuit depellere pestem.

Quippe monent Superi: similes ne fingite vobis, Classica qui tremitis, Divos: sat magnus in hostem Augur adest ensis, pulchrumque et milite dignum Auspicium Latio, quod in armis dextera præstat. 120 An, Corvine, sedet, clausum se consul inerti Ut teneat vallo? Pœnus nunc occupet altos Arreti muros, Corythi nunc diruat arcem?