nieprzejrzana

Zaktualizowano: 3 maja 2025

I postawszy tak długą chwilę, jakby rozmarzone, znikły niebawem, splecione w uścisku, niezdolne napawać się długo poza sobą niczem, nawet pięknem przyrody... W ślad prawie zatem nastała ciemność nieprzejrzana i zapanowała nad miastem pamiątek.

Maciej hr. Łubieński - Ironia Pozorów