sneeuwkouden

Bijgewerkt: 8 juni 2025

Lager, afzakkend noesch neerwaarts, schaduwden de donkergroene sparrebosschen gelijk tapijten, die het warme leven, dat daar begon, vóor het nederzinken zouden beschutten tegen den sneeuwkouden dood, dewelke, ginder boven, in zijne almacht en zijne majesteit troonde. Krassende kraaien waggelden in het groote licht. Het licht zong.

Herman Teirlinck - Het ivoren aapje : Een roman van Brusselsch leven