schramden

Bijgewerkt: 20 juni 2025

Met iets als een zachten schreeuw zonk zij neêr voor het tafeltje en begroef haar gezicht in zijn geschenk, tot de dorens haar schramden. Die pijn twee druppels bloed, die van haar voorhoofd vielen ze bracht haar tot bezinning. Voor den kleinen Venetiaanschen spiegel, boven hare schrijftafel, wischte zij zich met den zakdoek de roode vlekjes af. Het geluk! stamelde zij in zichzelve. Zijn geluk!

Louis Couperus - Extaze: Een Boek van Geluk