United States or North Macedonia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ως προς εμέ, υπέλαβε τότε Φαίδρος ο Μυρρινούσιος, συνηθίζω να πείθωμαι εις ό,τι λέγεις προκειμένου περί ιατρικής· αλλά τόρα βλέπω ότι και οι άλλοι είνε σύμφωνοι με την γνώμην σου. Αφού ελέχθησαν αυτά, ενεκρίθη από όλους η ιδέα να διεξαχθή η συναναστροφή χωρίς μέθην και να πίνουν απλώς προς τέρψιν.

Αλλά, φίλε μου Φαίδρε, φαίνομαι κάπως εις σε ότι, καθώς υποθέτω, έχω καταληφθή από θείον πάθος; Φαίδρος Πραγματικώς, Σωκράτη, κάποια ασυνήθης ευγλωττία σε κατέλαβε.

Σωκράτης Δεν γνωρίζομεν λοιπόν ότι ο Ελεατικός Παλαμήδης διά της τέχνης των λόγων του έκαμεν ώστε τα ίδια πράγματα να φαίνωνται ως όμοια και ανόμοια, και ως έν και ως πολλά, και εξ άλλου ηρεμούντα και κινούμενα; Φαίδρος Το γνωρίζω πολύ καλά.

Αγαπώ τα βιβλία, τα οποία συ δεν αγαπάς· αγαπώ την ποίησιν, την σκηνήν, τα αγγεία, τους τιμίους λίθους, έχω πόνους των νεφρών, τους οποίους συ δεν έχεις και τέλος έχω την Ευνίκην και συ ουδέν τοιούτον έχεις, θέλω να ζήσω μέχρι τελευτής του βίου μου φαιδρός και διασκεδάζων. Ενώ συ φαίνεται πώς θέλεις να αποστραφής από αυτά και . . . — Θα έλεγε κανείς ότι φοβείσαι μη γίνω χριστιανός;

Φαίδρος Ποίας επωνυμίας εις αυτόν απονέμεις; Σωκράτης Το όνομα του σοφού μεν, Φαίδρε, μου φαίνεται μέγα, και εις τον θεόν μόνον αρμόζει, μάλλον δε του φιλοσόφου ή παρόμοιόν τι αρμόζει εις αυτόν και είναι μάλλον ανάλογον εις την ασθενή φύσιν του. Φαίδρος Και καθόλου παραλόγως.

Φαίδρος Ερωτάς εάν έχωμεν ανάγκην; Αλλά θα ήξιζε κανείς να ζη δι' άλλην αιτίαν παρά διά τας τοιαύτας ηδονάς του πνεύματος; Διότι βεβαίως δεν αξίζει να ζη κανείς δι' εκείνας τας σωματικάς ηδονάς, αι οποίαι περιέχουν όλαι κατ' ανάγκην λύπην εις την αρχήν ή και καμμίαν χαράν, δι' ο και δικαίως έχουσιν ονομασθή δουλικαί.

Και χαιρετίσας ο κυρ Δημήτρης επανήλθε φαιδρός εις τον οίκον του, περιεπτύχθη τα μικρά του, και εξεκρέμασεν αμέσως το μπουζούκι του. Ο Κύριος Μαρής ενόμισε περιττόν να εξακολουθήση την ομιλίαν του περί της επιδράσεως του χρήματος επί του χαρακτήρος του ανθρώπου.

Σωκράτης Τρομερόν, Φαίδρε, τρομερόν λόγον έφερες, και ο ίδιος με ηνάγκασες να είπω. Φαίδρος Τι λοιπόν; Σωκράτης Λόγον ανόητον και κάπως ασεβή· γνωρίζεις άλλον πλέον αξιοκατάκριτον τούτου; Φαίδρος Κανένα άλλον, εάν συ βεβαίως λέγης αληθινά πράγματα. Σωκράτης Τι λοιπόν; Τον έρωτα δεν τον θεωρείς υιόν της Αφροδίτης, και ένα εκ των θεών; Φαίδρος Τον λέγουν βεβαίως.

Σωκράτης Άρα, φίλε μου, εκείνος που δεν γνωρίζει την αλήθειαν, αλλ' έχει θηρεύσει δοξασίας, ως φαίνεται, γελοίαν τινά και άτεχνον τέχνην των λόγων θα παρουσιάζη. Φαίδρος Είν' ενδεχόμενον. Σωκράτης Θέλεις λοιπόν εις τον λόγον του Λυσίου, τον οποίον φέρεις μαζί σου, και εις τους λόγους τους οποίους ημείς είπομεν, να ίδωμεν τι εκ τούτων είναι από τα μετά τέχνης λεχθέντα και τι από τα χωρίς τέχνην;

Διότι ακριβώς μου φαίνεται, φίλε μου, ότι η ψυχή έχει κάποιαν δύναμιν μαντικήν διότι και, όταν προ μικρού σου έλεγον τον λόγον, με συνετάραξε κάπως και υπώπτευον μήπως, όπως λέγει ο Ίβυκος, αμαρτήσω κατά τι εις τους θεούς με εκείνο όπερ θα μου δώση τιμήν από τους ανθρώπους· τώρα δε αισθάνομαι το αμάρτημά μου. Φαίδρος Λέγε το λοιπόν ποίον είναι;