United States or Ukraine ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Dank u wel, juffer,« zei de vos, »wat doet vrouw Vos?« De meid antwoordde: »Op haar kamer zit ze maar, Met de handen in het haar, En zij schreit haar oogen rood, Want mijnheer de vos is dood.« »Ga haar dan zeggen, juffer, dat er een jonge vos is, die graâg met haar trouwen woû.« »Goed jongeheer.»
Het servet breidt men over de knieën uit en bevestigt het niet onder de kin, dat is niet geoorloofd. Men zit in een rechte, doch niet stijve houding en eet kalm, met kleine happen en denkt er aan niet met een vollen mond te spreken of te drinken. Vork, mes en lepel houdt men hoog bovenaan den steel vast; men brengt het eten naar den mond en niet den mond omlaag naar het eten.
Zij ziet op en onderscheidt terstond haren kleinzoon, die naast zijn goeverneur vooruitrijdt, en die, zwak en ziekelijk als hij is, wanneer hij te paard zit een geheel ander wezen schijnt te zijn en vol ridderlijkheid in houding en gebaren, zijne afkomst van het edele Oranjegeslacht niet verloochent.
"Anna", fluisterde hij, haar troostend. "Wat moet ik doen?" "Kom," zeide hij, "spreek eens uit. Wat was er dan tusschen jou en hem? Meen je Stoffels?" "Hary," zeide ze, "zoowaar als ik hier zit, er was niets tusschen ons. Wij zagen elkaar als kinderen. We waren éénmaal samen uit. Je weet zelf wel, dien avond. Het was toen. Anders niet.
En wonderlijk is het te zien, hoe hij zich op de knieën werpt en haar om vergeving smeekt, en omdat ze aan den anderen kant van de tafel zit, sleept hij zich op de knieën naar haar toe, buigt zich neer en kust den zoom van haar kleed, terwijl zijn tranen op den vloer vallen. Maar niet ver van de Majoorske zit een kleine, stevige man.
Een dadelstam strekt tot dakstoel, en daarop geworpen en met aarde bedekte dadelboomtakken en -bladeren dienen tot zoldering. Met gekruiste beenen zit de Fellah op zijne palmenmat, die tevens hem en zijne gansche familie tot slaapplaats dient.
"Wat beteekent dat?" fluisterde zij; maar zij wilde ten overstaan van den vreemde geen "scène maken". "Hoor reis," vervolgde de stem, "geen kuren! Ik weet heel wel dat je daar zit, maar ik durf daar niet komen; hier staat je stoeltje nog van laatst, en hier kan niemand me zien." Hij zweeg een oogenblik. "Maar wat kan 't mij ook schelen, als den ouwe maar uit is!"
Het woord liep van mond tot mond, te midden van algemeene schrik en ontsteltenis. "Wat zeg je?" vroegen ze hem. "Ik zeg dat er een kaaiman in gevangen zit," verzekerde Leon, en de steel van de bamboe dieper in 't water stekende, hervatte hij: "Horen jullie dat geluid? Dat 's geen zand, dat is de harde rug van den kaaiman. Zien jullie wel, hoe die bamboestokken daar heen en weer gaan?
Toen zij zagen, dat er een wolf in was, haalde de man de bijl en de vrouw de zeis. »Blijf jij achter,« zei de man, »en als ik hem een slag gegeven heb en hij is nog niet dood, dan kom jij en geeft hem een sneê in zijn lijf.« Duimpje hoorde de stem van zijn vader en riep: »lieve vader, ik ben hier, ik zit in den wolf zijn buik.« »Goddank,« riep de man heel verheugd, »ons lieve kind is weêr terecht,« en hij vroeg de vrouw, de zeis weg te zetten, dat Duimpje geen letsel zou krijgen.
"Maar ik moet naar de kerk," zeide Frans. "Ik ook," voegde Pieter er bij. "Wat zou dat?" snoefde Jan. "Ik moet ook naar de kerk; doch daar zit ik me toch maar te vervelen. Weet je, wat we moesten doen? In plaats van naar de kerk te gaan, loopen we liever wat rond. Wij moesten nu maar afspreken, dat we hier bij elkaar zullen komen.
Woord Van De Dag