United States or Venezuela ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wie echter meenen mocht, dat men alleen op futuristiesch terrein zich bewegen moet, om de eerste symptomen van een vreemdelingen-antipathie in Italië te bespeuren, vergist zich. Er gist iets hier in den lande ook in niet-futuristische kringen. Er is iets veranderd in de stemming, o, niet meer dan een schakeering, een nuance, een heel fijne, nauw waarneembare sfumatura, maar die toch voor wie Italië van vroeger kent, wèl is waar te nemen. Vroeger twintig jaren geleden was Italië het land der nog jonge Eenheid; het had veel door gemaakt, het bloeide niet, het was op den rand van staatsbankroet, de eene bankinstelling na de andere sprong. Abyssinië en de slag van Adua hadden het een knak gegeven als geene andere Europeesche natie zich zoû laten welgevallen van een exotiesch volk, dat "gecivilizeerd" moest worden. Maar de vreemdelingen stroomden Italië toe het was er vól belang om oude kunst voor Duitsche professoren en jeugdige "Eheparen", voor Engelsche oude vrijsters en Amerikaansche oude-wereldbezoekers. En het was er zoo goedkoop, veel goedkooper dan in Duitschland, Engeland, Amerika: de toerist kreeg een mooi agio-cadeautje, telkens als hij bij de een of andere bijna springende bank zijn credietbrief prezenteerde. En de Italiaan beschouwde de "vreemdelingen" als de niet-geïnteresseerde weldoeners van zijn land. Zij voerden hem een zeker cosmopolitisme toe, eene nieuwe hygiène: het hôtelwezen werd geperfectionneerd, er werden mooie tweedeklasse-compartimenten ontworpen voor den spoorweg, en, vooral in het bijzijn van "vreemdelingen", spoog de Italiaan niet meer op den grond, in spoor, theater, kerk of straat. Dit is
Woord Van De Dag