United States or Armenia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Toen de edelman, die het merkwaardige tapijt had gevonden, dit hoorde, riep hij uit: "Laten we op mijn tapijt gaan zitten, en het zal ons snel naar het paleis van den koning brengen!" Daarop gingen de drie edellieden op het tapijt zitten, dat zich onmiddellijk in de lucht verhief, en hen regelrecht naar het paleis droeg.

Zoodra dit Giannotto door een van zijn cipiers werd bericht, riep hij met een zucht: "O wee!

Daarop antwoordde de ambtenaar: "Geef hem nog een opdracht en als het hem gelukt ook die ten uitvoer te brengen, dan heeft hij bewezen een bovennatuurlijk wezen te zijn." De derde taak. Opnieuw gaf hij den koning raad. Deze riep den jongeman en zei tot hem, dat hij hem uit zeker koninkrijk een prinses moest brengen, die daar in een zeker kasteel woonde.

Het heilige water was op het hoofd van het kindeken gesprengd; het nagebed was opgezonden, een gedeelte van Gods Woord werd gelezen. Daar vloog de deur open; zekere luitenant Steenbergen, vergezeld van den veldwachter, drong binnen. "Ik kom even op last van den burgemeester de neuzen tellen," riep hij.

»Ik weet nog niets," antwoordde de kastelein, »wat is er dan gebeurd?" »Een moord," zeide een der heeren. »Een moord!" riep de kastelein verbaasd. »Ja, een moord in de Rue de l'enfer. Een braaf oud geneesheer Dr. Hachette is het slachtoffer. Hij is vermoord, na alvorens bestolen te zijn." »Mijn God, mijn God! hoe afschuwelijk!" riep de kastelein; »die brave doctor Hachette.

Terwijl zij aldus weinig ogenblikken en zonder spreken gestaan hadden, was het gerucht dat zij hadden gehoord plotseling vergaan, en reeds begon de blijde hoop haar beiden te verlaten, wanneer men de deur der kamer met ongeduld openstiet. "Daar is hij! Daar is hij!" riep Machteld. "Heb dank, o God, mijn ogen zien hem!"

"Ik krijg zes kreutzers," riep eene dame, die nog in 't geheel niet meêgespeeld had; "ik heb immers ook op rouge gezet." Pols maakte hierop geen captie. Hij schonk haar edelmoedig de gevraagde som.

Toen Mimi hoorde hoe de stappen van haar geliefde zich steeds verder verwijderden, kreeg zij plotseling een koortsaanval. Zij sloeg wild de gordijnen open, boog zich half uit haar bed en riep met een door tranen verstikte stem: "Rodolphe, neem me weer mee; ik wil weg!" De zuster kwam naar haar toe en trachtte haar te kalmeeren. "O," steunde Mimi; "ik zal hier sterven!"

Beiden keken uit, of er ook een doorgang was, doch ze konden niets bespeuren. »We moeten er uit!" riep Kees. »Ja, heer," antwoordde Marti en stapte voorzichtig uit de djaloer op den boomstam. Kees volgde en nu schoven ze met vereende krachten het vaartuigje over de hindernis. Weldra zaten ze weer in het bootje en roeiden onverdroten verder.

Marokko ... Schiermonnikoog ... hu, hu, paardje, met je vlassen staartje ... Alexandrië, Soudan, Egypte ... Weesp, Rotterdam, Haarlemmermeer, Kolvemersburgwal de les is uit, ik mag zeggen wat ik wil Krom-elleboogsteeg, Algiers, Cleopatra, Karel de Groote... wie vangt me? Ik, riep Willem.