United States or San Marino ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar de grijsaard beefde haast nog erger dan het meisje en kreunde: »O, die schavuiten! O, mijn geld, mijn arme geldje!" »Och vader," zei het meisje, »laat ons liever van geluk spreken, dat we zoo'n kloeken verdediger hebben gekregen! Maar u moet niet zoo jammeren, vader. Het is beter, dat de dieven u niet hooren."
"Och, dat is verschrikkelijk, ontzettend! Maar is het werkelijk waar, dat ge besloten zijt, van haar te scheiden?" "Ik ben tot dezen laatsten stap besloten. Er blijft niets anders meer over." "Niets anders over?" vroeg zij met tranen in de oogen. Zij wist, dat er nog een zaak overbleef, datgene, wat zij zelf gedaan had haar kruis op zich te nemen. "Neen, er blijft toch nog iets over!" zeide zij.
Want de vromen zyn nooit tevreden voor er wat van straffen in komt, waarin ze, met het oog op de Schrift, volkomen konsekwent zyn. Water en brood ... stelde de moeder voor, of ... wat zou je denken van de Openbaring? Ja ... zoo ... ik mag de psalmen nogal, of ... de geslachtsregisters ... Jakob gewan Juda, Zadok gewan Achim... Och, mensch, dat is alles al geprobeerd, en niets heeft geholpen.
Je weet immers, dat de toegang daar verboden is? Als de boschwachter jelui opgepakt en achter slot en grendel gezet had, zou je naar behooren gestraft geweest zijn.» »Och,» zei Moe, die een goed woordje voor mij wilde doen: »'t Komt alles van dien wilden Bob. Dat is ook in het geheel geen goed kameraad voor hem. Ga naar bed, Dorus!»
Buffalmacco antwoordde: Och, hoe zullen wij dat kunnen? Bruno sprak: Hoe, dat weet ik wel, als hij hier maar niet weggaat. Buffalmacco zeide: Laten wij het dan doen? En later zullen we er met den pastoor plezier van hebben. De pastoor zeide, dat het hem zeer beviel.
"Ik meende," antwoordde de Advokaat, "dat zoodra het Hof 't niet beneden zich acht, die lieden in hun belang te hooren, ik het niet beneden mij achten moest, voor hen te pleiten." Aan een ander Advokaat werd gevraagd, hoe 't kwam, dat hij zich met schurfte zaken belastte. "Och!" zeide hij, "ik heb er zoo vele goede verloren, dat ik niet meer weet welke ik nemen zal."
Och, ware ik als dat blomken is, in al mijn doen en laten, mijn zorgen, mijn bekommernis, in huis en achter straten: 't zij wat men doet of niet en doet, 't zij wat ik immer lijden moet, naar u, met herte en ziel, gericht, o alverzettend zonnelicht!
"Och! de generaal heeft niet den moed gehad het tegen haar vol te houden en zoo decisief aan de heeren Overberg en van Beek te schrijven als gij dat hadt aangeraden.
Noch hiel ick u te goe, Indien uw trotse moedt Niet reede een oorloogh toe, O gruwel! op den vloedt, Op grondeloosen plas Te vechten, lijf aen lijf: Die bodem is van glas, O Reuzen, treet niet stijf. Te lande is vlughtens troost, De wanhoop drijft in 't schuym, Och! of ghy 't land verkoost.
Jeannette laat Tolenvelds arm los, en roept op meewarigen toon, terwijl haar kleur door een doodelijk bleek wordt vervangen: "Hoe akelig! Och, wie helpt hem?"
Woord Van De Dag