United States or Kuwait ? Vote for the TOP Country of the Week !
Waar zijn uw gedachten toch, Mama, Zwitserland ligt zoo ver van hier. Lees het zelf maar eens... het staat er allemaal in! Snepvangers las en zei geen woord meer. Tegen den wil van zijn vrouw kon hij niets doen, en 't was nog geen zomer. Maar Madame sprak weldra over niets anders meer dan over Zwitserland.
Musette keek rond of zij geen rijtuig zag, maar er was geen te bekennen. Daar zij juist in de straat was, waar haar vriendin Sidonie woonde, die Marcel's brief naar haar doorgestuurd had, kwam zij op het denkbeeld even bij haar binnen te gaan en daar te wachten, tot het weer wat beter zou zijn. Bij madame Sidonie vond zij een groot gezelschap bijeen.
Derwaarts begaf zich weldra ook Madame Mère; aanvankelijk had deze Maria Louise vergezeld naar Blois en was van hier met haar broeder, den kardinaal naar Rome vertrokken.
Dit was met houtskool op den muur geschreven. Madame Hucheloup ging van 's morgens tot 's avonds in de volmaaktste kalmte voorbij dit vierregelig vers.
Zeg er maar niets van aan Madame, maar ga er dan, als ze slaapt, alleen zitten om aan goede dingen te denken en den lieven God om het herstel van uw zuster te bidden." Esther was waarlijk vroom en volkomen oprecht in haar raad, want ze had een liefhebbend hart en veel medelijden met de zusjes in hun droefheid.
Ja, de vogels, knikte Miranda.... Ik denk maar dat de vent eens genoeg van haar krijgt en dan.... Mijn arme vrouw!... Mijn arme vogels!... Madame lokte met moeite Spitsken van Miranda's knieën, begon hem te streelen. Spitsken heeft zoo'n schrik uitgestaan, leefde Miranda op, ik heb hem in mijn armen moeten wiegen, hij was als een kind. Het was zeker vreeselijk, Miranda?
Dat staalde mij, dat ridderde mij als 't ware in 't harnas en met hoog voorhoofd en vastberaden blik stapte ik op de toonbank toe, waarachter madame Véronique in al haar glorie troonde.
"Hebt ge het vijftienstuiversstuk verloren?" gilde vrouw Thénardier, "of wilt ge mij bestelen?" Tezelfder tijd stak zij den arm uit naar de karwats in den hoek van den haard. Dit schrikkelijk gebaar gaf Cosette de kracht om uit te roepen: "Genade, madame, madame, ik zal 't niet weer doen." Vrouw Thénardier nam de karwats.
De keukenmeid had een slecht humeur, de oude koetsier was doof, en Esther nog de eenige die ooit van het kind notitie nam. Esther was een Française, die al verscheiden jaren bij "Madame," zooals ze Tante noemde, had gewoond, en die de oude dame aardig onder den duim had, omdat deze niet buiten haar kon.
Nadat de Verdierenpikker afscheid genomen had, 's anderendaags zouden zij elkaar weer ontmoeten en verder zien wat hen te doen stond, liepen de echtgenooten naast den kruier voort. Overal aan de deuren stonden vluchtelingen te praten met de gastheeren... De weg scheen lang in het duister. In de verte floten de treinen. Er komen er nog meer, beloofde Madame.
Woord Van De Dag