United States or Saint Pierre and Miquelon ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Misschien wel," zeide Lewin; "maar toch bewonder ik je grootheid en ben er trotsch op, dat mijn vriend zoo'n beroemd man is. Maar, hoor eens, gij hebt mijn vraag niet beantwoord", voegde hij er bij en zag Oblonsky met zekere spanning in de oogen. "Nu goed, goed, wacht maar, daar komen wij ook al aan toe.
Lewin wist, dat zijn oudste broeder zich weinig om de bezittingen bekommerde en er alleen naar vroeg om hem genoegen te doen. Daarom sprak hij enkel over den tarweoogst en van hun geldzaken.
Maar toen men plaats genomen had, keerde Lewin zich om en ging naar buiten. Kitty bemerkte, dat er iets in haar man omging. Zij zocht een geschikt oogenblik waar te nemen om hem alleen te spreken, maar hij haastte zich om van haar los te komen en zeide, dat hij eens op de hoeve moest gaan rondzien. In lange had hem zijn bouwerij niet zoo gewichtig geschenen als nu.
Maar Stipans antwoord had hij toch in het geheel niet vermoed. "Zij denkt en zij dacht volstrekt niet aan trouwen, maar zij is ernstig ziek en de dokters hebben haar naar het buitenland gezonden. Men vreest zelfs voor haar leven...." "Wat zeg je?" riep Lewin uit: "ernstig ziek? Wat scheelt haar? Hoe is...."
Lewin gevoelde zich in dat opzicht één met het volk; hij ging 's morgens vroegtijdig naar het veld, kwam terug om te ontbijten met zijn vrouw en zijn schoonzuster, dan ging hij naar de bouwhoeve, waar hij altijd wat te besturen vond. En terwijl hij het opzicht hield over de werkzaamheden of zat te praten met zijn schoonvader en de dames, vervolgde hem dezelfde vraag: "Wie ben ik? Waar ben ik?
"Neen, ik weet niet, welk groot man eens gezegd heeft, dat het eigenlijk levensgenot niet bestaat in het vinden van de waarheid, maar in het zoeken daarnaar...." Lewin zweeg. Met den besten wil van de wereld kon hij zich toch niet genoeg in zijn vriends zielstoestand verplaatsen om diens gewaarwordingen en diens genot in de studie der vrouwen te begrijpen.
"Kitty schrijft, dat zij naar niets zoozeer verlangt, als naar eenzaamheid en rust." "Is het met haar gezondheid beter geworden?" vroeg Lewin opgewonden. "Goddank! zij is geheel hersteld. Ik geloofde het ook niet, dat zij door een borstkwaal was aangetast."
Hij zette ze op zijn schouder en liep met haar voort. "Wees gerust," riep hij, Dolly vroolijk toelachend, "ik zal haar niet laten vallen." Hier op het land, in tegenwoordigheid van de hem zoo sympathische Dolly en in het midden der kinderen, geraakte Lewin in die kinderlijk vergenoegde luim, waarvoor hij zich dikwijls schaamde en die hij zorgvuldig voor vreemde oogen verloochende.
Stipan Arkadiewitsch nam hem bij de hand en geleidde hem naar Karenin. "Zeer aangenaam de bekendschap te vernieuwen," zeide Karenin koel en drukte Lewin de hand. "Hoe? reeds met elkander bekend?" vroeg Stipan verwonderd. "Wij hebben op reis drie uren te zamen in een waggon gezeten," antwoordde Lewin lachend. "O zoo! Maar ik verzoek u," zeide Stipan en wees in de richting der spijszaal.
Toen Lewin van Darja Alexandrowna afscheid nam, zeide zij, nadat zij hem gefeliciteerd had: "Wat ben ik blijde, dat gij het met Kitty gevonden hebt; men moet oude vriendschap in waarde houden." Deze woorden deden Lewin onaangenaam aan. Dolly kon onmogelijk begrijpen, hoe alles bij hen verheven en voor haar onbereikbaar was.
Woord Van De Dag