United States or Anguilla ? Vote for the TOP Country of the Week !
Toen gaf ze Hendrik een zoen, vragend met veel teederheid in haar stem: "Hoe gaat 't jou, Henk? Goed?" en daarop praatte ze dadelijk weer door tegen Bernard en zei veel hartelijke woorden van welkom. Ze had een prettig-positieve, gulhartig-volle stem, soms even genoeglijk brommend, en dan weer melodieus-zangerig opklinkend, een heel mooie stem, vond Bernard.
"Er moet iemand komen," zeide hij, "Het is Gods wil niet, dat gij zult te gronde gaan. God zal iemand opwekken, die de hongerigen zal verzadigen en u op Zijn wegen zal leiden." Toen dachten we allen aan jou, Gösta. We wisten dat de Proost over je sprak. 't Volk dat deze verkondiging hoorde, ging naar huis en sprak over je. En toen Gösta, toen liep je in 't bosch rond en wilde sterven!
Wij eten om half zes, dus je hebt nog net den tijd om een beetje uit te rusten. Wil je me maar volgen?" Zij gingen door de openstaande glazen deuren naar binnen en toen de gang door naar boven naar een groot portaal, waarop verscheidene deuren uitkwamen. "Je ziet, ik heb plaats voor vele logés," zei de oude dame, "maar op 't oogenblik zijn alleen de kamers van Frits en mij bezet en die van jou.
Campbell fronsde zijn wenkbrauwen en beet zich op de lippen. Vijf uur, denk ik, antwoordde hij. Dan is het tijd genoeg als je om half acht terug bent, Francis. Of weet je wat; leg alles voor mij klaar om mij te kleeden, dan kan je den avond voor jou hebben. Ik eet toch niet thuis, dus heb ik je verder niet noodig. Dank u, meneer, sprak de knecht, en verliet de kamer.
"Mijn beste jongen, mijn Jack aan den honger kan ik veel vergeven, maar waarlijk je bent veel te heftig. De beginselen...." "Och wat, met uw beginselen, 't is onzin anders niet, vader!" riep Jack driftig uit. "Hoe, Jack! mijn zoon wat moet ik hooren? En nog wel van jou onzin! Maar, Jack, wat heeft kapitein Wilson toch wel met je uitgevoerd?" "Mij weer bij mijn verstand gebracht."
Wat moet ik nu zeggen, als hij er over begint?» Bob antwoordde nog niet. Zwijgend liep hij naast ons voort. Maar op eens zei hij: »Als de meester er van spreekt, geef je alle schuld aan mij, Dorus, want jou schuld is het niet.» »Dan zeggen alle jongens, dat ik klik! En dat wil ik niet,» was mijn antwoord. »Goed, dan zal ik het zelf wel zeggen. Ik wil niet, dat jij in mijne plaats straf krijgt.
»Dat is mooi van je bedacht," zei Kees. »Maar je familie?" »Och, familie heb ik niet meer en joù gun ik ze het meest." »Welnu, laat dan eens hooren. Maar kan niemand ons beluisteren? Daar net liep ik je jongen tegen 't lijf. Wil ik eens even rondzien, of...." Kees had zachtjes gesproken en keek behoedzaam buiten de galerij.
"Want zie je ik ben net in een stemming dezer dagen om gecharmeerd te worden op zoo'n soort meisje.... En als ik jou dan toch niet in de wielen rijd...." Hij keek Bernard even spottend aan, maar die zei eenvoudigweg en met een strak gezicht: "Ga jij je gang, hoor!" Ze bleven nu doorpraten over allerlei menschen tot ze thuis waren. Mevrouw begreep al niet waar ze bleven.
"Wat ik hier doe, kunt ge, dunkt me, wel zien," antwoordde Jack; "ik ben aan 't appels eten zal ik er u ook een paar toegooien?" "Dank je vriendelijk, hoe minder er afgeplukt worden hoe beter, maar denk je soms, dat ze jou toebehooren, dat je er zoo vrijgevig mee bent?" "Ze behooren mij evengoed als u, waarde vriend."
Ik heb toen het zakje met de steentjes verstopt en ben heimelijk gevlucht. Het was mijn plan, ze later eens te gaan halen, maar er is nooit iets van gekomen.... en nu komt er heelemaal niets meer van." De zieke rustte even. »Nu zal ik je zeggen, waar ik ze verborgen heb. Er zijn meer dan genoeg, om jou in Holland een goed leventje te bezorgen."
Woord Van De Dag