United States or Bouvet Island ? Vote for the TOP Country of the Week !
Tegen negen uur ankerden zij en Jack bemerkte tot zijn verwondering, dat het schip vrij wat grooter was dan hij vermoed had. De Spaansche gevangenen werden aan handen en voeten gebonden en men zorgde er voor dat ze geen geluid konden geven; de zeilen werden geborgen en alles was doodstil.
Kom je niet eens naar mijn redevoering luisteren, Jack?" "Dank u wel, vader, ik mag mijn vrienden niet alleen laten." Meneer Rustig verwijderde zich nu. "Weet gij wel, waarde heer, dat uw vader op zijn wildbanen de stroopers vrij spel laat?" vroeg meneer Hanson.
Jack keek deemoedig naar kapitein Wilson op, erkende het verkeerde zijner handeling en beloofde in het vervolg beter te zullen oppassen, als kapitein Wilson het ditmaal door de vingers wilde zien. "Vergun me, kapitein, dat ik een woordje ten gunste van het jongemensch in het midden breng," zei de gouverneur; ik ben overtuigd dat het enkel een gevolg is geweest van gebrek aan oordeel."
"Rustig." riep hij, terwijl hij overeind ging zitten en zich de stroosmelen van het lijf schudde. "Bakboord!" zei Jack half droomend. "Kom, Rustig, we zijn nu niet aan boord. Word wakker!" Jack richtte zich op en toen hij zich eindelijk genoeg uit het stroo omhoog gewerkt had om Gascoigne te kunnen zien, zei hij: "Sla je geloof aan droomen, Ned?
Tegen negen uur in den avond bevond Jack Rustig zich goed en wel aan boord van Zijner Majesteits fregat de Harpij. Toen Jack aan boord kwam was het reeds donker en hij wist niet goed wat hij zou aanvangen. De kapitein werd op het dek door de officieren in allen vorm ontvangen, en eerbiedig gegroet.
Onder dezen indruk besloot hij in stilte, te trachten zich zoo spoedig mogelijk de tevredenheid van den ouden heer te verwerven, en als hij bevond, dat de Vos onverbeterlijk was, wat hij half en half vermoedde, voor de eer van zijn verderen omgang te bedanken. Daar Jack Dawkins er op tegen had, vóór den avond in Londen te komen, was het bijna elf uur toen zij de tol bij Islington bereikten.
"Ga dus zelf aan boord, en onder zeil, meneer Hogg," zei Jack, "en laat het aan mij over Miss Hicks bij u te brengen, zoodra haar broer alle gevaar geweken zal achten." "Hartelijk dank, meneer Rustig," antwoordde kapitein Hogg; "dat is een uitmuntend plan; wat zijt ge toch vriendelijk!"
Jack gaf een ruk aan de schel en bestelde postpaarden. "Waar ga je heen, mijn beste jongen?" vroeg dokter Middleton. "Naar Portsmouth, dokter." "En waarvoor? als 't niet onbescheiden is dat te vragen," Jack legde nu zijn plan bloot en verzocht de toestemming van zijn voogd, daar het toch aan gereed geld niet ontbrak. "Maar 't zal een verbazend groote uitgave zijn."
"Caterham," "Bomvoedsel," en "Jack de Reuzendooder" telkens en telkens weêr, en monsterachtige caricaturen en verminkte afbeeldingen honderden varieteiten van verkeerde, belachelijke voorstellingen van die schitterende gestalten, die zij van zoo dichtbij gepasseerd waren, enkele oogenblikken geleden...
Na een omstandig verhaal van wat er had plaats gehad, eindigde hij zijn rapport met in drift te eischen, dat Jack onmiddellijk ontslagen of anders voorbeeldig gestraft zou worden. "Nu, nu, meneer Sawbridge," antwoordde kapitein Wilson, "komaan, neem plaats, en laten we er eens over redeneeren, zooals meneer Rustig zegt; ik wed, dat ik u tot betere gedachten breng.
Woord Van De Dag