United States or Caribbean Netherlands ? Vote for the TOP Country of the Week !
In hare oogen blonk de glans van een inwendig vuur, dat plotseling in haar scheen ontbrand te zijn, terwijl zij werktuiglijk in zich zelve den naam van den nabob herhaalde. Zoo kwam zij op de plaats waar de lijken lagen en hield stil bij dat wat door de soldaten van Lucknow was herkend geworden. Het vertrokken gelaat van den doode scheen nog te dreigen.
Het portret van een Koerama, die trouwens een zeer kenbaar gelaat had, trof hem bovenmate: hij lachte overluid en riep, in de handen klappende: "Uitstekend! Dat is een echte Koerama!" "Maar wat vindt gij dan toch zoo bijzonders aan de Koeramas?" vroeg ik hem. "Eschaki:" het zijn ezels antwoordde hij droogweg.
't Ligt te lage. Goedele bukte zich. De iodoformreuk walmde nu bijtend over haar gelaat omhooge. Ze schoof hare handen onder de heete dekens en hief zoetekens het kind uit den warmen konk, waar 't zijn koortse broeide. 't Was pluimlichte. Ze raakte, door 't fijne hemdeken, het tengere ruggebeen en de ringen van de ribbetjes.
Diepe rimpels bedekken zijn gelaat, en zijne handen trillen eenigszins van ouderdom. Hij heeft een voorkomen, dat onwillekeurig eerbied afdwingt. Zijn lange mantel, die hem tot bijna op de hielen neerhangt, is van een vreemden snit en doet vermoeden, dat de grijsaard uit vreemde landen afkomstig is, of althans dat hij die bereisd heeft. De last der jaren heeft zijn rug gebogen.
Zij hebben de gestalte van een klein kind en het gelaat van een neger. Overdag houden zij zich onder water op; maar des nachts zwerven zij langs den oever en door de bosschen, daarbij een geluid makende dat volkomen op het schreeuwen van een kind gelijkt. Onze Indianen verzekeren ons, meermalen dat geluid gehoord te hebben, waarop zij alles behalve gesteld zijn.
Ze had den moed niet daartoe: zoo onwetend en buiten alle leelijke verdenkingen zat daar Sebastiaan, en zijn gelaat had seffens zoo angstig een uitdrukking, dat ze een brutale uitlegging niet te boven kon. Ze wilde schipperen en toch tot een eigen direkte beschuldiging en geraakte ze niet. Ze zweeg een oogenblik. De woorden wisten niet tot eene oprechte verklaring saam te smelten.
Terwijl zij sprak, had hij zich onwillekeurig voorover gebogen, maar zoodra zij had uitgesproken, richtte hij zich weder hoog op en zijn gelaat nam een trotsche en sombere uitdrukking aan. "Ja, ja, zoo is het beter, honderdmaal beter; ik begrijp, hoe zwaar het zijn moest," antwoordde hij; doch niet op zijn woorden, maar slechts op de uitdrukking van zijn gelaat sloeg zij acht.
Als lieden, die van alles beroofd waren, konden wij dan ook zoo nauw niet zien. Welk een genot, die sappige vruchten op onze lippen te drukken en geheele trossen uit die purpere wijngaarden te happen! Niet verre van daar in het gras ontdekte ik in de heerlijke schaduw der boomen eene frissche waterbron, waarin wij ons gelaat en onze handen met een gevoel van wellust dompelden.
Haar innige smart verscheurde mij de ziel, en ik was zelfs zoo onthutst en ontroerd, dat ik in de eerste oogenblikken vruchteloos naar woorden zocht, en niet anders doen kon, dan haar koude hand in de mijne te klemmen, den arm om haren hals te slaan, haar bleek gelaat te kussen en tranen van weemoed aan haar boezem te schreien. "Moeder!" zeide ik eindelijk: "lieve moeder! matig uw verdriet."
Op een vroegen lentemorgen van het jaar 1831, het was eenen Dinsdag, trad Kobus Noppe van de straat in zijne woning, stapte langzaam tot het diepe der kamer, trok eenen stoel nevens de kas van het uurwerk en liet zich als mismoedig er op nedervallen. Eene uitdrukking van slechte luim benevelde zijn gelaat, hij liet het hoofd op de borst zakken en zonk weg in gepeinzen.
Woord Van De Dag