United States or Cabo Verde ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ten slotte biecht THEOPHILUS wat er met hem gebeurd is aan den bisschop en sterft kort daarna. Deze geschiedenis bemoedigde BEATRIJS, toen zij, op hare beurt in zonde gevallen, berouwvol haar hart voor de Heilige Maagd uitstortte. Zij was eene hoofsche schoone non, die in een klooster den dienst van kosteres getrouwelijk waarnam.
In zijn werk Biecht vertelt Tolstoi het volgende van zijne godsdienstige opvoeding, toen hij nog een jongen was. "Ik werd gedoopt en opgevoed in de leer der rechtgeloovigen, maar toen ik achttien jaar was en mijn tweede studiejaar inging, geloofde ik reeds niets meer van hetgeen men mij geleerd had.
"Nadat ik mij een jaar met de scholen had bezig gehouden," zegt Tolstoi in zijne Biecht, "vertrok ik voor de tweede maal naar het buitenland, om te leeren hoe ik het aan moest leggen anderen iets te leeren, terwijl ik zelf niets wist." Of zijn arbeid vruchten zou dragen, kon hij eerst na twintig jaren beoordeelen, maar op het oogenblik wierp hij zich met hart en ziel op de studie.
Een visioen in den slaap brengt haar eindelijk tot volledige biecht aan een abt bij zijn jaarlijksch bezoek aan het klooster. Evenals de bisschop in het verhaal van THEOPHILUS, maakt ook de abt de geschiedenis openbaar; doch anders dan de bisschop, verzwijgt hij den naam van haar, wie deze dingen gebeurd zijn.
Deze zeer bepaalde beslissing verraste Lewin, en als altijd onverschillig voor de details, verzocht hij Stipan, met den smaak, die hem kenmerkte, het toezicht te houden over de verfraaiing van zijn huis op Pokrowka. Dat was juist een kolfje naar zijn hand. "A propos," zeide Stipan eens, nadat hij buiten alles had geregeld, "heb je het attest van de biecht?" "Neen, waarom?"
Toen het schilderij af was, verklaarde Johan Doxa dat de retraite hem voor goed van al zijne slechtheid gezuiverd had en vroeg hij om zijne uiterste biecht te zeggen. Met één woord: hij wilde uit het klooster weg. Pater Hilarius hoorde de biecht, een mooien middag van April, even voor vespertijd.
Daarna keerden beiden naar Parijs terug, waar Tolstoi, gelijk hij in zijn Biecht verhaalt, eene doodstraf zag voltrekken, hetgeen een onuitwischbaren indruk op hem maakte. In zijn dagboek beschrijft hij dien indruk in korte trekken aldus: 6 Februari 1857. "Ik stond te 7 uren in den morgen op en ging naar eene executie kijken.
De priester stak twee met bloemen versierde kaarsen aan, en ze in de rechterhand houdend, zonder zich er om te bekommeren, dat het was er afdroop, wendde hij zich tot het jonge paar. Het was dezelfde grijsaard, die Lewin de biecht had afgenomen.
En dan heeft hij groote landerijen, en wanneer hij werkt, dan doet hij 't met muziek en de kosters helpen hem erbij." "En de biecht afnemen, buurvrouw? Noem je dat geen werken?" "Nou, dat 's ook een werk! Al moest je de heele wereld de biecht afnemen! Dat is zeker sloven en zwoegen, na te gaan wat mannen en vrouwen doen, wat je buren doen!
II. Want het verklaart: waarom de ontspoorde Leipziger student, de dichter die wel techniek maar geen onderwerpen heeft, besluit zijn werken tot "een groote biecht" te maken, tot een reservoir dat al zijn vreugde en zijn kommer zal bevatten. Hij zelf motiveert dit besluit waaraan hij zich heel zijn leven zal houden al byzonder slecht.
Woord Van De Dag