United States or Jersey ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij kon haar zoo innig en trouw aankijken, zijn zachte hand kon zoo teeder streelen hare wangen, heur haar, en zijn sterke armen konden zich zoo heerlijk warm ronden om haar halsje en schouders. En broer hield van haar; dat wist ze, ofschoon hij 't haar nooit had gezegd, hij haar nooit een lief woord had toegevoegd en haar nimmer had geliefkoosd!
Uitgelaten vroolijk had Emilie een kleinen kring, toegelokt door de komische voordracht harer anecdoten, om zich verzameld. Zij was juist bezig te verhalen, hoe ze verleden op de bevroren sneeuw gevallen was voor de voeten van een heer, die haar onbeweeglijk had staan aankijken, inplaats van haar op te beuren.
Toen ze dicht bij was, zag hij haar met een diepen, geluk-glanzenden blos hem aankijken.... Nog ging hij haar niet tegemoet.... Dof-verward sloeg hij de oogen neer en keek niet op voor ze vlak bij hem stond. "Hier ben ik, Bernard," hoorde hij haar zeggen, met een stem, fluisterend van aandoening. Toen zag hij haar aan en stak haar zwijgend zijn hand toe, waar ze langzaam de hare in legde.
Een half uur later kreeg hij zijn Zondagsche pak aan en stapte hij naar buiten, om weer naar zijn bok te gaan kijken. Deze stond heel rustig bij den hit gemaaid gras te eten, en hij keek Jantje aan of hij zeggen wou: "Dat was een rare geschiedenis, hè Jan?" Jan kon zijn bok niet genoeg aankijken, zoo mooi vond hij hem.
„’t Zijn schatrijke lui, beste menschen! Maar je kunt zoo zien, dat ’t een baron van het land is: er zit geen echte adeltrots bij! Neen! dan heb ik ze hier wel anders, hoor! die geen mensch aankijken van voornaamheid,” zegt de portier op ’t oogenblik dat de groom terugkeert, en met een vragenden blik voegt hij tot den jongen er bij: „Wel?” „Boven komen”, is ’t lakonieke antwoord.
Jan zat toevallig naast Klaas Zwart, en hij kon den jongen, niet aankijken, zonder te lachen. "Heb je nog pijn in je rug?" vroeg hij fluisterend. Klaas keek hem aan als een nijdige spin. "Zou het misschien rumathiek kunnen wezen?" plaagde Jantje. "Magere sprinkhaan! Panlat!" siste Klaas tusschen de tanden, en telkens voelde hij aan z'n rug, die geducht pijn deed. "Stilte daar!" gebood de meester.
Toen draaide hij met de handen in de zakken langzaam om haar heen, ten einde haar goed aan alle zijden te bekijken. De uitslag scheen bevredigend te zijn, want hij bleef weer vóór haar stilstaan, zweeg nog eenigen tijd, en zeide toen: "Dag." Het kind gaf geen antwoord, maar stak den vinger in den mond en bleef hem onbeweeglijk aankijken. "'k Heb eene broek aan!" vervolgde Dik met trots.
Een poos later vlamde het in later jaren zoo geleerde eikenhakhout en na een half uurtje kookte het water. De ketel hing aan een ijzeren ketting, die vastgemaakt was aan een dwarsliggende ijzeren stang in den schoorsteen. Nu werd de thee gezet, ook al zoo'n heerlijk ding om stil te liggen aankijken.
Waar is Jim Hanford?" Stubener floot. "Een eerste kampioen als hij, zou je niet aankijken," antwoordde hij. "Ga eerst naam maken," zou hij zeggen. "Ik kan hem kloppen." "Maar dat weet het publiek niet. Als je hem klopte zou je wereldkampioen zijn en niemand werd kampioen in zijn eersten strijd. "Ik wèl." "Maar het publiek weet dat niet, Pat. Ze zouden niet naar je komen kijken.
Maar zeg, Jo, hoe is Grootvader van de week? Nog al beminnelijk?" "Ja zeker. Heb je soms wat uitgevoerd, en ben je bang, hoe hij het zal opnemen?" vroeg Jo vrij scherp. "Denk je dat ik je moeder zou durven aankijken en zeggen, dat alles in orde was, als het niet waar was?" en Laurie bleef in zijn verontwaardiging stilstaan. "Neen, natuurlijk niet," bekende Jo gul.
Woord Van De Dag