Bọðvarr leyndiz í burt um nóttina; hann lætr Họtt fara með sér, ok gerir hann þat nauðugr ok kallaði hann sér stýrt til bana. Bọðvarr segir, at betr mundi til takaz. Þeir ganga í burt frá họllinni, ok verðr Bọðvarr at bera hann; svá er hann hræddr. Nú sjá þeir dýrit; ok því næst æpir Họttr slíkt, sem hann má, ok kvað dýrit mundu gleypa hann.