United States or Ethiopia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Batíd ba ninyó ... na dito'y inyóng madadamá ... ang mga hulíng galáw ng ísip ... na dito'y inyóng madidiníg ang mga hulíng anás ng kálulwa ... ang mga hulíng tibók ng pusò ... ng isang sawîng palad na gaya ko? "Oo, sawíng pálad! Iyán ang dápat itáwag ... sa akin na mamámatay nang walâ man lang nagagawâ ... sa kanyáng Bayan!
Sapagka't ang isang babaeng gaya ta talagang laán sa pagaasawa, may napapa anyong palad sa guinhawa bukod sa sariling kanlong n~g ligaya. Bakit ang madalás ay ang pagkukulang n~g isang babayi sa asawang hirang, anaki ang ibig ay siyang magtan~gan n~g ipangyayari sa lahat n~g bagay.
Ang kanyang pagaaral ay lalong sinisikap upang sa wakas ay magtamo ng tagumpay. Lalo at lalong sumisigla ang kanyang katawan. Lubos na nasisiyahan. Kay palad na Eduardo nga naman! Lagi nang sa mga huling titik ng mga liham na kanyang tinatanggap ay di nawawala ang matatamis na alaala ni Leoning, na, siyang lubos niyang nagiging kaluwalhatian.
Eduardo, iniibig kita at ikaw lamang ang pagasa ko nguni't naalaala, ko lamang ang kasasapitan ng palad ko sakaling.... Sakaling ano Leoning? Ako'y iyong kalimutan.... Leoning, sa gunita mo ay iwaksi ang lahat ng iyan. Diyata kaya? Oo. Salamat! Oo, salamat pa daw. Leoning, alalahanin mong wala ng ibang lugod ang aking puso kundi sa piling mo lamang. Na hihdi kaya isang pagsisinungaling lamang?
Anang man~ga Dama ay baka siya n~ga kung gayon ay tunay na kaawaawa at wala nang palad na napakaaba na gaya nang gayong pagkapan~ganyaya. Sumunod sa iyong dan~gal ay hanapin saka daratnang kang may iba nang giliw kan~gino ma'y walang matinding damdamin na gaya nang gayong hirap na daratnin.
Ibinabalita na n~gang kasalukuyan n~g m~ga sipul n~g pagawaan n~g yelo n~g pamahalaan at n~g m~ga sasakyang nalilimpi sa palibidlibid n~g ilog Pasig ang maluwalhating pagpasok n~g taong 1916, nang si Elsa at si Tirso ay magkakawit ang m~ga palad na sumasakay sa isang munting bangka na, animo'y maitim na kabaong na lumulutang sa ibabaw n~g mahinhing agos n~g ilog sa may Nagtaha na ang tubig noo'y nakikikulay sa kadiliman.
Datapwa't magpakabaliw sa babaeng humahalakhak at umooroy sa kanyang kasawian ay iyan na ang sukdulan n~g kahalayan na hindi sukat makita sa isang paris ni Tirsong paano't paano man ay may pan~galan na ring nakikilala sa maraming lipunan. Kaya, masakit mang walang kasingsakit, ay kailan~gan na ni Tirso ang makiayon sa tadhana n~g kanyang palad.
Nang makita niyang ang tinamaan ay ang kulang palad na binata, pagdaka'y iniurong ang rebolber at parang walang ano man. Datapuwa't kailangang siya ay magsabi ng totoo. Kailangan! Kailangan nga sapagka't ang mga maykapangyarihan ay nagsikilos. Bagama't ang kanyang budhing nagkasala ay nanahimik na sandali ay muli ba waring pinagharian din ng poot pa ang loob. At bakit? Sino ang taong iyon?
Hinayang sa buhay ang sanhing pag-amin takot sa maikling pamatay at baril, n~gayon ang tanong ko, kapatid na guiliw ¿yaon kaya'y utos n~g palad na taning? Di kung gayon pala itong kapalaran ay walang sariling lakás na sinimpan, sapagka't kung hindí humin~ging tulun~gan n~g baril ay hindí mapilit ang ayaw.
Nanhíc, n~g magcagayon, ang nagbíbinatâ n~g anác n~g man~gin~gisdâ, sa pabahay n~g baclád, na na sa dácong dulong pinagtatalicupan nitó at doo'y maisusulat ang "Lasciate ogni speranza voi ch'entrate", cung marunong sana at nacacawatas n~g wícang italiano ang m~ga culang pálad na m~ga isdâ: ang pumapasoc sa canilá roo'y hindî lumálabas cung dî n~g mamatay.